به یاد شب نشینی های فراموش شده
بعد از شنیدن صحبتهای پدربزرگها و سالمندان روستا می بینم که با اینکه در کنار یکدیگر زندگی می کنیم چقدر از همدیگر دور هستیم .
صحبت از زمانی است که سن من و همسالان من قد نمی دهد صحبت از سرمای سوزان و برفهایی است که تا زانو آدم در برف می رفت ، صحبت از آن روزهایی است که حتی نفت نقش بسزایی در گرم کردن خانه ها نداشت چه برسد به بخاری گازی ...
کرسی بود که با گرمای پِهِنِ خشک شده که در زبان محلی به آن " کَرمَه 1" می گویند اهل خانه را از سرمای سوزان آن روزها نگه می داشت . آن روزهایی که همه همسایه ها زیر یک کرسی جمع می شدند و بزرگتر ها گرداننده های این مراسم بودند . پدران از کشاورزی و دامداری و مادران از خانه داری و فرزندان از آقا و خانم معلم جدیدشان که از شهر آمده بود می گفتند . پدربزرگها به گفتن داستان هایی از گذشته های دور و ظلم و ستمی که از اربابان گذشته بر آنها روا شده بود می پرداختند . بچه ها نیز سرگرم به نقطه بازی و شاه و دزد ، بازی می شدند . آن موقع خانواده ها آنقدر با هم صمیمی بودند که اگر میانشان بحثی در میان می گرفت کینه در آن رسوخ نداشت .
پذیرایی ها ساده بود و در کمتر خانه ای میوه وجود داشت از این سال تا سال دیگر شاید یک بار هم رنگ مرکبات نمی دیدند . مجمه روی کرسی پر بود از ، کشمش و نخود ، سنجد، گندم و عدس برشته ، و یا هویجی که تازه از زیر خاک در آورده بودند. آن روزها مثل امروزه تلویزیون نبود . این شب نشینی ها به همین جا ختم نمی شود و چه گره ها و مشکلات در بطن همین دور هم جمع شدن ها باز می شد . مادران برای پسران جوان خود از میان دختران روستا یک به یک سبک و سنگین می کردند و از همین شب نشینی ها چه زندگی ها که سرو سامان نمی گرفت .
حال نمی دانم چه بگویم آیا پدران ما نتواسته اند خود را با عصر تکنولوژی وفق دهند یا ما هویت خودمان را در این عصر وانفسای تکنولوژی گم کرده ایم . ما در یک خانواده در کنار یکدیگر زندگی می کنیم اما عضوء شبکه های اجتماعی می شویم و از این طریق با یکدیگر ارتباط برقرار می کنیم و رنگ و بویی از زندگی سنتی در زندگی روزانه مان حس نمی شود و یا اگر شب نشینی هایی هم برگزار می کنیم نشانه هایی جز تجملات در آن دیده نمی شود .
با کمی تأمل می توانیم به این نکته پی ببریم که زندگی سخت نیست ما سختش میکنیم و می توانیم همانند پدرانمان به دور از هرگونه تجملات و با سادگی در کنار یکدیگر زندگی کنیم .
از شبکه های مجازی سخن به میان آمد این شبکه ها باعث شده اعضای خانواده از هم دور شوند طوری که وقتی شب نشینی به خانه اقوام میرویم هر بچه ای را میبینی در دست خود تبلت یا گوشی دارد و فقط با هم سن و سال خود در گوشه ای کز کرده و فقط با گوشی یا تبلت خود بازی میکنند یا پدر یا مادری را میبینی برای نوه اش سیسمونی میدهد و لای سیسمونی یک تبلت گذاشته است وبا افتخار میگوید که برای نوه ام سیسمونی تبلت داده ام ولی فکر نمیکند وجود این وسایل برای بچه ها در سنین کودکی معضل بزرگی است.
کرمه: در تابستان تفاله گاو و گوسفند را با آب مخلوط کرده و به اندازه یک بشقاب یهن میکردند تا خشک شود بعد از خشک شدن این تفاله ها را جمع کرده وبرای سوزاندن در تنور زمستانی نگهداری میکردند.
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده : یوسف
تاریخ : 19 ارديبهشت 1394
